Sermaye kavramını bir süreç olarak tanımlayan Marx onu ilk kez Grundrisse'de geliştirdi. Bu süreç içinde Marx, sermayenin gerçekleşmesinin dört aşamasını belirledi: üretim, dağıtım, mübadele ve tüketim. Dolaşım ve dolayısıyla (kendini) gerçekleştirme süreci, bu dört aşama boyunca sermaye biçim değiştirmektedir. Bazen bir ürün olarak, bazen para olarak, bazen de üretici güçler şeklinde yeniden ortaya çıkmaktadır. Sermayeyi sermaye yapan şey, onun döngüden asla çıkmamasıdır: para, üretim güçlerine yatırılır, üretim güçleri artık emeği artırmak ve gerekli emeği azaltmak için kullanılır; para (ücretler veya kâr yoluyla) dağıtıldıktan sonra yeniden yatırım veya tüketim yoluyla döngüye yeniden girer. Tüm süreç dönmeye devam ettiği sürece, sermaye daha fazla kâr biriktirme, gerekli emek miktarını azaltma ve artı emek miktarını artırma eğilimi gösterir. Sermaye bu nedenle sürekli hareket ve genişlemeye ihtiyaç duyar. Bu nedenle bazı yazarlar sermayeyi “hareket halindeki değer” olarak tanımlarlar.